We kregen deze week (voor de verandering) opnieuw enkele keren te horen dat er een klasleerkracht afwezig was en dat wij de klas mochten overnemen. Met alle plezier zou je denken, maar toch vooral met een bang hartje. Het derde leerjaar hebben we nog steeds niet in de hand en wanneer de klasleerkracht niet aanwezig is, wordt het nog lastiger voor ons. Jawel, we stonden er alleen voor in het derde...
Ik dacht eerder nog nooit na over het feit dat wij overwegend rekenlessen geven, dit in functie voor onze bachelorproef. 1x in de week geven wij een les zang en handenarbeid in klas 3A. Ik merkte wel al op dat het tijdens deze lessen vaak minder moeilijk is om de aandacht van de leerlingen vast te houden. Zoals ik eerder al eens vermeldde, probeerde ik ook al eens het volgende uit: wanneer de leerlingen niet luisterden, begon ik in mijn handen te klappen, dit tot alle leerlingen met me meededen. Ze kregen een glimlach op hun gezicht en wanneer ik vroeg om stil te worden, gebeurde dit meteen. Helaas werkte dit trucje maar enkele keren, maar het gaf wel aan dat dit beter werkte dan over de leerlingen heen te roepen. Vrijdag vroeg ik of ik een les handenarbeid mocht geven in klas 3A. Ik was benieuwd. Normaal gezien geven we in deze klas enkel rekenen. Helaas was de klasleerkracht opnieuw afwezig, dus Joke en ik stonden er opnieuw alleen voor. Gelukkig verliep deze les veel vlotter dan de vele rekenlessen die we tot nu toe gaven. Er werd geluisterd en rustig gewerkt. De kinderen liepen amper rond. Een héérlijk gevoel. Zeker omdat we er alleen voor stonden! Wat me opvalt is dat vele leerkrachten er ook mee dreigen een rekenles te geven wanneer ze niet luisteren bij een muzische les. De leerkrachten geven zo zelf aan dat rekenen niet leuk is, wat ik helemaal onterecht vind uiteraard! Ik denk dat het de komende weken belangrijk wordt om aan de rekenlessen een muzische toets toe te voegen. Op die manier zullen we misschien meer controle krijgen over het klasgebeuren! We zullen zien... Een kleine toevoeging: Vandaag bezochten we de Paramaribo zoo! De enige dierentuin hier aanwezig, die op zich ook niet zo heel veel voorstelt. Het was het bezoek wel waard, want we konden de jaguar spotten die we in de jungle helaas niet konden bewonderen. De ara en toekan zagen we dan weer eens van dichtbij. Een verrekijker hadden we deze keer niet nodig! Kijk gerust eens tussen de foto's!
0 Reacties
Wij gingen op een dagtrip die georganiseerd werd door een lokale inwoner. Van plantages tot kaaimannen en zeeschildpadden. We zagen het allemaal!
Vorige week vond een heuse meet & great plaats, die georganiseerd werd voor alle Vlaamse en Nederlandse studenten die hier in Suriname vertoeven. Hét ideale moment om mensen te leren kennen. We botsten er op een groepje studenten waaronder 2 diëtistes, 2 leerkrachten secundair en 2 kleuterjuffen. Verder waren er net als ons een paar die studeren voor leerkracht lager onderwijs. Een toffe bende van 10 (Vlamingen)! Wij hielden contact en spraken vervolgens af om op dagtrip te gaan. Suzanne, een meid uit Nederland, vervoegde onze groep. Om 10 uur vertrok onze trip richting een eerste plantage, gelegen in Maliënburg. Op die plaats werd vroeger rum gemaakt. We zagen de fabriek (of eerder gezegd de ruïnes) en kregen de bijpassende verhalen te horen. Hierna gingen we de boot op, op weg naar een volgende plantage. Het is zo dat alle plantages van elkaar gescheiden zijn met sluizen. Op die manier zagen we meteen wanneer we ons op een volgende plantage bevonden. Om bij de plantage te komen die we als tweede zouden bezoeken, moesten we een uurtje varen op de grote Surinamerivier. Gelukkig hadden we een dak boven ons hoofd, want de zon brandde hard! We hadden onderweg ook het geluk om enkele dolfijnen te spotten. Helaas is dit niet zoals in de films, dus meer dan een vin of de rug van een dolfijn zagen we niet. De foto's uit de boekskes heb ik dus niet zelf kunnen nemen helaas. Aangekomen bij de tweede plantage kregen we een kokosnoot of een ijsje aangeboden. Ik koos voor het tweede uiteraard! Vervolgens kregen we de kans om een kaaiman vast te nemen (uiteraard een kleintje) en een paar schildpadden te bewonderen. Stiekem toch leuk om dit te kunnen afvinken van mijn lijstje! Raar maar waar zag ik hier in Suriname ook voor het eerst kleine katjes. Het valt me op dat er hier in Paramaribo bijzonder weinig katten rondlopen. Straathonden daarentegen zijn overal vertegenwoordigd. Na afscheid genomen te hebben van de kaaiman, vertrokken we richting Frederiksdorp. Een andere plantage waar we een hele uitleg en rondleiding kregen van een gids ter plaatse. Een dorpje waar je als toerist ook de kans hebt om te verblijven in een prachtig gerenoveerd huisje. We mochten ze vanbinnen bewonderen en ik geef toe dat ik er ook graag eens zou logeren. Op de terugweg naar de boot zagen we ook een boa constrictor op een plant liggen. Weliswaar nog een heel kleintje. Misschien maar goed ook, want deze wurgslangen kunnen tot 4 meter lang worden! Dan kom ik ze eerlijk gezegd liever niet tegen... Goed, het was tijd om terug in de boot te klimmen en verder te varen. Er stond namelijk nog één grote missie op de planning: zeeschildpadden spotten! We kwamen aan op het strand en kregen de tijd om even te zwemmen. Vervolgens aten we ons avondmaal op in de boot en was het wachten. Wachten.. wachten.. wachten op de komst van de zeeschildpadden. Het seizoen is namelijk begonnen waarbij de zeeschildpadden 's avonds aan land komen en eieren leggen. Een zeeschildpad kan tot 300 eieren leggen en doet dit elk jaar opnieuw. Rond 20u gingen we op het strand zitten. Onze lokale gids zou ons komen halen wanneer er een zeeschildpad tevoorschijn zou komen. Om 22u was het zover. Er was een zeeschildpad het land opgekropen om even verderop een put te graven (van 80cm!) voor de eieren. De sporen in het zand waren gigantisch. Het leek echt alsof er een quad het strand op was gereden, maar niets was minder waar. Per twee mochten we de schildpad van dichterbij gaan bekijken. Een leuk weetje: een schildpad graaft met haar achterpoten. Gek toch? Ik hoor jullie ondertussen ook al denken 'ik wil de foto's zien', maar ik moet jullie teleurstellen. Het was op dat moment al donker en je mag niet schijnen met een lamp of je jaagt de zeeschildpadden weg. Rood licht kan geen kwaad voor hen, dus je zal een foto terugvinden waarop een zeeschildpad te zien is wanneer je goed kijkt. Jammer maar helaas zat het geluk ons (en de zeeschildpad) niet helemaal mee. De schildpad was namelijk op een stuk hout gestoten en kon dus niet verder graven. Elke keer opnieuw sloeg ze met haar achterpoot tegen het hout, in de hoop dieper te geraken. Zowel frustrerend voor haar als voor ons. Ondertussen was het 23u30 en had ze haar eieren nog altijd niet gelegd. Hier stopte het dan ook voor ons. Dit kon nog uren duren. Geen eieren, maar de zeeschildpad kunnen we toch van ons lijstje schrappen! Na een uurtje varen met de boot en een half uur durende autorit, werden we om 2u mooi terug thuis afgezet. Ik had een geweldige dag achter de rug met een fantastische groep meiden! Zéker voor herhaling vatbaar! Een bericht met een beetje vertraging aangezien het internet niet wilde meewerken de laatste dagen. Beter laat dan nooit zegt men dan!
Deze week voerden we voor het eerst een beloningssysteem in in het derde leerjaar. Het is namelijk zo dat we het nog steeds moeilijk hebben om de controle over de leerlingen te bewaren in deze 2 klassen. Ik hou wel steeds in mijn achterhoofd dat ik lesgeef aan kinderen met een Creoolse afkomst die in een achtergestelde wijk wonen. Het is dus ergens 'normaal' dat deze kinderen zich wilder gedragen en moeilijker gehoorzamen. Dat neemt natuurlijk niet weg dat er op school nog altijd geluisterd moet worden naar de leerkracht en dat ze hun taken op een goede manier moeten volbrengen. Vandaar bedachten we voor hen een beloningssysteem, zodat we op die manier de kinderen ook kunnen motiveren om goed mee te werken in de klas. We maakten kaartjes met 4 hokjes op. Elke leerling kreeg op maandag zo'n kaartje dat we aan hun lessenaar kleefden. De bedoeling was om ervoor te zorgen dat hun kaartje op het einde van de week vol was. Telkens wanneer ze iets goed deden (zoals de oefening maken of direct stil zijn of gewoonweg doen wat wij vragen) dan kregen ze van ons een smiley in een vakje. Wanneer op het einde van de week 3/4 van de klas een volle kaart had, kregen ze met de volledige klas een beloning. Dit kan gaan van een (educatieve) film tot 10 minuutjes langer pauze of het aanleren van een liedje/dansje. Uiteraard bespraken we dit op voorhand met de klasleerkrachten en de directie, die dit allemaal goedkeurden. De leerlingen waren enthousiast omtrent het beloningssysteem en werkten op maandag goed mee. Ik had meteen het gevoel dat dit wel eens zou kunnen werken. Helaas kwamen we de volgende dag terug de klas in en merkten we met diepe teleurstelling op dat er maar vier kaartjes meer op de bank kleefden in een klas van dertig leerlingen. Het was de klasleerkracht bovendien nog niet opgevallen, wat ik wel ik vraag stel. Ik stelde haar de vraag waarom de leerlingen dit weggehaald hadden, maar een duidelijk antwoord kwam er niet. Heel jammer want de klasleerkracht zelf gaf eerder al aan dat ze zich schaamde voor haar rumoerige klas en zelf soms echt niet weet hoe ze dit kan aanpakken. Dit zou dus ook voor haar een grote hulp kunnen zijn! Jammer genoeg betekende dit dus dat ons beloningssysteem niet langer actief was... Maar goed. We laten de moed niet zakken. Ook de directrice gaf aan dat dit echt wel tijd nodig heeft. Zo deden de stagiaires die er vorig jaar waren er ook een hele poos over. Al zitten we hier ondertussen wel al een maand... Volgende week een tweede poging. Mét de nodige afspraken op voorhand! Oh, nog een leuk weetje: een tijdje geleden maakten we klokjes voor de school, zodat de lessen rond kloklezen voor de leerlingen interactiever zouden worden. Wanneer zo'n lessen aanschouwelijk worden gemaakt en de leerlingen de oefeningen ook effectief kunnen DOEN, zijn ze er veel sneller mee weg. Deze week merkten we op dat het vierde leerjaar ondertussen een les handenarbeid achter de rug heeft. Elke leerling heeft zijn eigen persoonlijk versierde klokje gemaakt om mee aan de slag te gaan. Zalig! Morgen staat alweer een heuse daguitstap op de planning! Verhalen & foto's volgen nog! We hebben een rustige schoolweek achter de rug. Dinsdag was het namelijk Chinees Nieuwjaar, een feestdag in Suriname, wat dus ook betekende dat we niet naar school hoefden die dag!
Op maandag gingen we op gesprek bij de directrice. Dit initiatief kwam van ons uit, aangezien we met enkele strubbelingen zitten. We merkten de voorbije weken sterk op dat het niveau van rekenen bij de leerlingen van het derde bijzonder laag is. Getalbegrip is bij sommige leerlingen weinig of zelfs niet aanwezig. Ze kunnen de link moeilijk leggen tussen getal, symbool & hoeveelheid. Ik gaf hen de oefening 401 - 1 en dit duurde bij bepaalde kinderen enorm lang. Bijna niet te geloven, zeker als je weet dat het in deze lessen over oefeningen ging zoals 463 - 78. We begonnen met een positieve mindset aan deze les, en gebruikten alle trucjes die we zelf kenden om de oefeningen uit te leggen. Helaas kwamen we tot het besef dat dit totaal geen nut had. Hoe kan je hen een trucje leren om handig te leren rekenen, wanneer ook dat niet lukt. Bijvoorbeeld 23 + 9 + 7 -> het logische is hier om eerst 23 en 7 samen te nemen, want je weet dat dit samen 30 is. Op die manier wordt het heel eenvoudig om er die 9 nog bij op te tellen. Alleen is voor de leerlingen 27 + 8 evenveel werk als 27 + 3. Geen getalbegrip dus! Om terug te komen bij het begin: we gingen langs bij de directrice met de vraag of er de mogelijkheid was om van de schoolboeken af te wijken en terug te gaan naar de basis. Zonder het bezit van de basis van het rekenen is het namelijk onmogelijk om z'n grote sommen tot 1000 te maken. Op die manier kunnen we de leerlingen ook wat inzicht in het rekenen bijbrengen. Van haar kregen we alvast groen licht! Het moeilijke is nu om ook de klasleerkrachten te overtuigen. Dit gaat tot nu toe minder vlot. De leerkrachten zien het probleem op dit moment nog niet in, en ontkennen hard dat er problemen zijn. Ik citeer: 'Dat kan niet. U zal bij één van mijn zwakke leerlingen gekeken hebben, de anderen kunnen dit allemaal goed en hebben de methode onder de knie'. Jammer genoeg zag ik het goede antwoord bij 4 kinderen staan van de 28 toen aanwezig. Een moeilijke opgave voor ons, waar tot nu toe nog geen oplossing voor gevonden is. Wordt vervolgd... Op woensdag werd ons gevraagd om de twee kleuterklassen over te nemen. Er waren die dag namelijk heel wat leerkrachten ziek. 5 als ik me niet vergis. (ik durf uiteraard niet te denken dat de feestdag van de vorige dag er voor iets tussen zat) uiteindelijk kregen we er ook nog 6 leerlingen van het eerste leerjaar bij. We moesten de kleuters maar wat bezighouden met het zingen van liedjes en konden hen ook laten kleuren. De kinderen van het eerste moesten we maar wat sommen geven. Zo gezegd, zo gedaan en ik kan je verzekeren dat ik nog nooit zoveel kinderliedjes hebben gezongen als die dag. Maar goed, de kinderen vonden het fantastisch en gingen met een grote smile naar huis. Op donderdag werd van ons hetzelfde verwacht. Opnieuw de kleuters 'bezighouden'. De kinderen waren alleszins enthousiast om ons te zien en de liedjes waren ze nog niet vergeten. Extra voordeel hieraan verbonden was dat de school gedaan was om 12 uur :) Uiteraard hopen we volgende week wel opnieuw zelf les te kunnen geven. Zo hebben we namelijk het grootse plan om een beloningsysteem in te voeren in het derde leerjaar... Onze eerste uitstap dit weekend! Meteen een 3-daagse naar de Fredberg, waar we met een klein groepje de jungle trotseerden onder begeleiding van een ervaren gids.
We vertrokken vrijdagochtend met de bus richting het basiskamp, gelegen te midden van de jungle. Tijdens deze 4 uur durende rit leerden we onze 4 medereizigers kennen. Geen studenten, wel 2 dertigers met hun moeder en een man die deze trip als tip had meegekregen van zijn Surinaamse vrouw. In de namiddag kwamen we toe in het basiskamp. Dit was meer dan het woord op zich deed vermoeden. Er was wel degelijk elektriciteit, de bedjes waren voor ons opgemaakt en ook een grote keuken was aanwezig. Het enige wat ontbrak was bereik of internet, maar dat hoort uiteraard bij het hele avontuur. Een frisse plons in de Surinaamse rivier hielp ons wat afkoelen, want de zon was meegekomen naar de jungle. Lekker zweten dus! 's Avonds gingen we voor het eerst diep de jungle in, op zoek naar leven. Jaguars en poema's hebben we helaas niet gezien, maar vogels waren er in alle kleuren en maten met elk hun uniek geluid. Al snel verdween het laatste licht uit het regenwoud, dus mijn zaklamp kwam goed van pas! En daar was ze was dan, het dier waar ik het meest voor vreesde... een vogelspin! Een handpalm groot en de kleur was grijsblauw, geen gewoon spinnetje dus. Terwijl iedereen gefascineerd de spin bewonderde voelde ik me steeds minder op mijn gemak. Ik kamde de rest van de buurt uit en jawel... Een tweede vogelspin gespot, nog groter dan de eerste en pikzwart. Een gil kon ik nog net voorkomen. Desondanks maakte ik de anderen wel dolgelukkig met mijn ontdekking. Terug aangekomen in het basiskamp stond ons nog een heerlijke maaltijd te wachten en daarna riep mijn bedje me met luide stem! Ik gaf maar al te graag toe. Na een vroege ochtendwandeling (waarbij er een schorpioen ons pad kruiste) en een fantastisch ontbijt (daarmee bedoel ik dus dat pannenkoeken en fruit inbegrepen waren) vertrokken we richting Fredberg. Een wandeltocht van 3 uurtjes door de jungle en de zon vergezelde ons opnieuw, pff. Na heel wat nieuwe vogelsoorten gezien te hebben, maakten we ook kennis met de spinapen die boven ons hoofd slingerden. Een vermoeiende tocht die het helemaal waard was eenmaal boven aangekomen. We werden beloond door een prachtig uitzicht over de oneindige jungle van Suriname, langs beide kanten van de berg. Met als kers op de taart opnieuw een maaltijd die voor ons klaarstond. Smullen maar! Boven op de berg was het dan wel weer heel primitief. De wc was een gezellige hudo en de douche bevond zich tussen de rotsen, voorzien van regenwater. Geen bed deze keer, wel een hangmat! Yes, opnieuw iets om af te vinken van mijn lijstje; de nacht doorbrengen in een hangmat. De avond sloten we af onder de blote sterrenhemel, liggend op de rots waar de warmte nog af straalde. Heerlijk moment en puur genieten! We werden wakker gemaakt door het geluid van regen, veel regen. Hierdoor zat een mooie zonsopgang er niet in jammer genoeg. Na het inpakken vertrokken we terug richting het basiskamp waar we genoten van een laatste plons. Om de trip af te sluiten kwamen we ook nog een slang tegen op onze terugweg. Genoeg dieren gezien dus! Een heerlijke trip, die zeker de moeite waard was. Op dit moment kan ik vol overtuiging zeggen dat ik Suriname heb leren kennen en werkelijk gezien heb. Stiekem al een beetje verliefd... |
AuteurSilke Van Gelderen Archieven |