Het is zover. Onze laatste stageweek zit er ondertussen al op. Ik ben tevreden met de manier waarop we dit avontuur hebben kunnen eindigen op onze stageschool. Waar er in vorige weken soms heel wat anders liep dan op voorhand gepland, verliep deze laatste week behoorlijk vlot.
We gingen op leeruitstap met de leerlingen van het tweede leerjaar en het was een groot succes. De les draaide rond oriëntatie & kaartvaardigheid en ik was verwonderd om te zien hoe goed het de leerlingen lukte om telkens opnieuw die kaart op de juiste manier te oriënteren. Zowel ik als de leerlingen hebben enorm genoten van die leeruitstap! Daarnaast gaven we in alle klassen van de onderbouw onze les rekenen waarbij we het MAB-materiaal introduceerden. Dat verliep in veel klassen aangenaam en vlot. Zeker in klas 3A! Daar waren we vorige week al eens langs geweest om te werken met het materiaal en het was duidelijk dat ze dit nog niet vergeten waren. De herhaling van de vorige les verliep vlot en de leerlingen antwoordden spontaan en klassikaal op onze vragen. Na de instructie gingen de leerlingen individueel aan de slag met de oefeningen. Tot mijn grote verbazing deed deze les werkelijk iedereen mee. Elk kind maakte afzonderlijk zijn oefeningen en de leerlingen die iets niet begrepen staken uit zichzelf hun hand in de lucht. Je moet weten, hier in Suriname vragen de leerlingen héél weinig om hulp omdat ze dit vaak niet durven uit schrik voor de reactie van de leerkracht. In deze les was dit anders en je merkte dat we het vertrouwen van de leerlingen hadden gewonnen met het materiaal. Het maken van de oefeningen verliep vlotter dan anders en ook de leerkracht was enthousiast. Deze aanpak werkte. Uiteraard zag je hier en daar nog fouten opduiken, maar dat is normaal. We zetten in onze laatste week nog een grote stap vooruit op het gebied van rekenen! Op donderdag namen we op gepaste wijze afscheid van de leerkrachten en directie. We trakteerden hen op zelfgemaakte appelcake en gingen in elke klas rond met een kleine verrassing. Voor elke klas hadden we een klein survivalpakket voorzien. Het is zo dat er namelijk heel wat kinderen naar school komen zonder schrijfgerei of het gewoonweg vergeten. De leerkracht heeft daar vaak geen oplossing voor. Wat gebeurt er dan? De leerling kan die dag niet schrijven en bijgevolg dus ook geen oefeningen maken of wat dan ook. Het survivalpakket omvatte telkens 10 potloden & pennen en 5 slijpers & gommen. Op die manier kunnen de leerlingen hier gebruik van maken wanneer ze zelf niet in orde zijn. Uiteraard is het de bedoeling dat het pakket terug volledig is op het einde van iedere schooldag. (Een kleine noot hierbij: Heel jammer om te zien dat er een leerkracht was die alles wegzette in de kast, maar wel een gom voor zichzelf achterliet op haar bureau... We kunnen alleen maar hopen dat het materiaal op de juiste manier gebruikt wordt!) We namen in elke klas waar we hebben lesgegeven ook op gepaste wijze afscheid met een heuse groepsfoto. Op het einde werden ook wij letterlijk in de bloemetjes gezet door het volledige schoolteam met een prachtig boeket bloemen. Zeer fijn om op deze manier afscheid te nemen van de school waar we toch 11 weken hebben mogen lesgeven en hebben bijgeleerd op alle mogelijke manieren. BEDANKT!
0 Reacties
De voorlaatste week stage goed ingezet. Op maandag namen we zelf het heft in handen en brachten we alle leerkrachten van de eerste tot en met derde klas samen voor een gezamenlijke uitleg omtrent het materiaal dat we aankochten. We kochten dit MAB-materiaal (blokjes en staafjes om het inzicht binnen rekenen te vergemakkelijken) enkele weken geleden aan. Er kwam jammer genoeg weinig reactie van het schoolhoofd en 'ze zou de leerkrachten wel eens samenroepen op zijn tijd'. Na een paar keer opnieuw bij het schoolhoofd voor de deur te staan, organiseerden we zelf een overlegmoment. De ene leerkracht was duidelijk enthousiaster dan de ander. Een beetje jammer, maar ik zag het wel een beetje aankomen. Nog steeds staat niet elke leerkracht te springen voor hulp of tips van ons. Maar goed, we beloofden hen om in elke klas langs te komen om het materiaal te introduceren binnen een rekenles, zodat de leerkrachten ook met hun eigen ogen kunnen zien hoe wij dit inbrengen in onze lessen.
Daarnaast hebben we ook nog een andere opdracht te volbrengen die we meekregen vanuit het vak 'mondialisering'. Een schooluitstap met de leerlingen organiseren, waar twee lesuren inleiding aan vooraf gaan. Ook die lessen legden we op maandag vast. Helaas bleef van dat mooie schema nog weinig over. Op dinsdag werden we namelijk gevraagd om de kleuterklas over te nemen, aangezien de kleuterjuf ziek was. Jammer, want daardoor schoven onze lessen opnieuw een dagje op. De voorbereidende les op de uitstap mocht ik uiteindelijk wel nog geven in de tweede kas, waar ik dankbaar voor was. Een les die trouwens zeer goed verliep! Ik bracht de leerlingen wat bij omtrent oriëntatie & kaartvaardigheid! Op het einde waren ze er goed mee weg, heerlijk. Op woensdag gaven we deze les in de andere klas. Vervolgens werd opnieuw onze medewerking van ons gevraagd. De andere kleuterjuf moest om bepaalde reden naar huis, dus opnieuw werd aan ons gevraagd om de klas over te nemen. 37 gezellige kleuters. Een heuse uitdaging. Fier mag ik zeggen dat dit het topmoment was van deze week. 37 joelende kleuters die door elkaar liepen in de klas en waarbij de helft al met elkaar aan het vechten was. Met dit beeld kwamen we de klas binnen. Ik kreeg ze op m'n eentje stil aan de hand van enkele ritmische oefeningen door gebruik te maken van het eigen lichaam. Fantastisch om al deze kleuters zo gefascineerd te zien meedoen. De paralleljuf kwam zelfs een kijkje nemen en kon een grote glimlach niet onderdrukken. Met een warm gevoel ging ik die dag naar huis! Jammer genoeg stopte het hierbij niet. Op donderdag kwam het schoolhoofd opnieuw naar ons toegelopen.. Je voelde de vraag al komen :) De juf uit de vierde klas was afwezig vandaag en wij werden gevraagd haar klas over te nemen. Laat ons zeggen dat het een klas is om niet zonder handschoentjes aan te pakken. Het kwam zelfs zo ver dat we andere juffen moesten inschakelen om de klas tot orde te roepen. Een gevoel van schaamte bracht dit wel met zich mee, al zeiden de juffen verschillende keren dat dit niet aan ons lag, maar dat deze klas gewoon onhandelbaar is. Dat kon misschien goed zijn, maar op dat moment was het 10u. Nog 3 uur zoeken dus om de leerlingen onder controle te houden en hen bezig te houden. Tot op een bepaald moment de emmer serieus overliep. Het schoolhoofd werd erbij gehaald en de leerlingen die zich niet correct gedroegen kregen straf en kwamen de klas een half uur lang niet meer in. Ik overdrijf niet wanneer ik zeg dat er nog 7 leerlingen van de 25 in de klas overbleven... Nog 1 week stage! Nog 1 week waarin we het beste van onszelf mogen geven! Nog 1 week waarin we hopelijk al onze voorbereide lessen mogen en kunnen geven. Nog 1 week knallen hier in Suriname en daarna nog een weekje rust om dit mooie en onvergetelijke avontuur hier af te sluiten! Holi phagwa, hét Hindoestaanse feest bij uitstek. Een soort nieuwjaarsfeest dat elk jaar rond deze periode plaatsvindt. Het feestelijke kleurpoeder typeert dit feest volledig!
Dit jaar vond de feestdag plaats op donderdag. Dit heeft te maken met de volle maan, waarop het feest wordt afgestemd. Het feest werd woensdag al uitbundig gevierd op school en wij deden mee! Op een witte t-shirt en heel wat kleurpoeder waren we wel voorzien. Zoals altijd liep de organisatie een beetje stroef op school. Terwijl ik de kinderen van 2A een uurtje bezig hield, bereidde de klasjuf de maaltijd voor en werden de activiteiten klaargezet. Daarna genoten we samen met de klas van een heerlijke portie rotie, wat een typisch gerecht is voor Suriname. Vervolgens kon het feest beginnen. Alle leerlingen gingen buiten zitten en een kleine show ging vooraf aan het poederfeest. De kleuters brachten een liedje en de meisjes van het vijfde leerjaar traden op met een zelfgemaakt dansje. Na een heuse wedstrijd te hebben gehouden tussen alle klassen waarbij ze zo snel mogelijk een ballon moeten kapot prikken door piramides te bouwen, brak het feest los. En wij waren duidelijk een groot doelwit voor de leerlingen. We werden langs alle kanten belaagd en genoten volop van het spel met de kinderen. Héérlijk. 's Avonds spraken we af met de meiden om gezamenlijk een Holika-verbranding bij te wonen, die bij ons in de buurt plaatsvond. Hierbij wordt een grote houtstapel in brand gestoken waarbij het kwade symbolisch verdreven wordt. Dit alles werd vooraf gegaan aan een ritueel waarbij de priester enkel woorden uitsprak en er rond de brandstapel gelopen en gezongen werd. Op donderdag vond uiteraard een groot feest plaats in de stad. Muziek hoorde je overal en de mensen schreeuwden langs alle kanten 'subh holi' wat zoiets als 'prettige feesten' betekent. We schreven ons in voor een heuse paghwaton waarbij we in een stoet door de straten trokken en waarbij uiteraard ook het vele kleurpoeder niet kon ontbreken. De avond brachten we door op het festivalterrein, wat trouwens volledig gratis was voor de bezoekers! Snacks werden aan de ingang volop uitgedeeld en een tweede keer aanschuiven was geen probleem :) We genoten van een prachtige avond vol muziek van onder andere ook Nederlandse artiesten. Een fijne afsluiter van een prachtig feestgebeuren! Geniet van de kleurrijke foto's! Zaterdag vertrok ik op tweedaagse naar Bigi pan. Een groot meer met houten huisjes op palen, waar er maar liefst 120 verschillende vogelsoorten te spotten zijn!
Ditmaal ging ik zonder Joke op pad, maar ik werd wel vergezeld door de meiden die ik hier eerder al leerde kennen! Heel gezellig dus! Na een rit van 4 uur met de bus en een uurtje varen met de boot in de felle zon, kwamen we aan bij de houten huisjes in het midden van het grote meer. Even lekker bekomen van de warmte met iets fris deed ons deugd en vervolgens kozen we onze slaapplaats uit voor de komende nacht. Met andere woorden, we namen elk een hangmat in beslag met prachtig uitzicht over het meer. Uniek. Al snel voelde ik dat foto's niet zouden kunnen beschrijven hoe leuk en gezellig ik deze plek vond. Vandaar ook de weinige foto's van deze plek. Genieten verkoos ik boven het maken van foto's... (Neem gerust een kijkje tussen de foto's hé!) In tussentijd ging ik samen met Sanne de kajak in en verkenden we het grote meer. Je zou denken dat het meer meters diep is, maar dat is puur bedrog. Het water was er maar 40 cm diep, dus even lekker zwemmen zat er niet direct in. Rond 17u kropen we met z'n allen terug het bootje in en gingen we flamingo's spotten! Weliswaar vanop afstand, maar ik kon ze toch bewonderen in deze prachtige open natuur. Momenten als deze zijn eenmalig en in de boot besefte ik wat voor een geluk ik heb met een fantastische ervaring als deze! Puur genieten! Na het avondeten (Jawel, kip met rijst. Lekker vettig als je weet dat we 's middags bami aten) kropen we in het donker opnieuw de boot in, op zoek naar slangen. Wanneer je met je zaklamp op de bomen schijnt en je ziet 2 rode lichtjes, dan heb je de slang gevonden. De rode lichtjes zijn namelijk de ogen van de slang. Onze gids haalde de kleine wurgslang uit de boom en we kregen de kans om het beest te fotograferen langs alle kanten. Niet echt aangenaam voor de slang zelf. Jullie weten dat ik mezelf nooit in eenzelfde kamer als een slang zou begeven, dus terwijl iedereen de slang vastnam, overwon ik toch al een kleine angst door de slang aan te raken. Yes, ik maak vorderingen en word toch nog een beetje één met de jungle :) Na een lekker feestje gehouden te hebben en een korte nacht in de hangmat, was het tijd voor een kleine teleurstelling; We hadden onze wekker gezet op half 7 om de zonsopgang vanuit onze hangmat te kunnen bewonderen. Helaas zat het weer ons niet mee. Wat we dan wel weer voor het eerst konden bewonderen waren grote hagelbollen die uit de lucht kwamen gevallen. Achja, we hebben ons dan maar lekker gedraaid en nog twee uurtjes verder geslapen. Vooraleer we aan de terugweg naar Paramaribo begonnen, hielden we eerst nog een heus moddergevecht in het meer. De bodem van het meer is van klei, dus modder was er genoeg. In het midden van het meer stapten we uit de boot en tot onze grote verbazing zakten we tot aan onze knieën in de modder. Een beetje een vreemd gevoel, maar na een tijdje deed dit ons niks meer. Het gevecht barstte los en mondde uit tot een battle tussen de Belgen en de Hollanders! En fijn moment dat achteraf uiteraard gepaard ging met een poging tot schoonmaken van ons lichaam. Met 40cm water was dit een hele uitdaging. Laten we zeggen dat de douche thuis ook vol modder spoelde toen ik thuis kwam! Een fijn weekend met fijn gezelschap achter de rug! Suriname is nog steeds genieten! Nóg meer wanneer je tot het besef komt dat je over een maand alweer thuis bent... Wist je dat … … de mensen hier links rijden op straat? In het begin was het voor ons heel hard wennen wanneer we de straat op gingen met de fiets. De auto's komen namelijk van de andere kant. … de koeien hier een bult op hun rug hebben? In het begin stond ik er niet bij stil en dacht ik dat de koeien gewoon te mager waren, maar het heeft wel degelijk een functie! Aangezien de koeien hier leven in warme weersomstandigheden hebben ze net zoals de kamelen een bult waar vet in opgeslagen wordt. Hierdoor kunnen ze dagen zonder water/voedsel. … het op dit moment de 'koudste' periode van het jaar is in Suriname? (het is hier nu rond de 30 graden) … de leerlingen geen invulboeken hebben op school en dus alle opgaven moeten overschrijven van het bord? Dit klopt niet helemaal. In sommige klassen zijn er wel invulboeken voor wiskunde en toch moeten ze daarnaast ook nog eens alles overschrijven in hun schriftje. De reden hierachter? De invulboeken mogen ze namelijk niet meenemen naar huis, dus door alles ook te noteren in hun schriftje kunnen de ouders zien wat hun kinderen op school leren. Dubbel werk dus en heel wat kostbare tijd die verloren gaat. … een leerkracht (omgerekend) €300 per maand verdient??? … wij op straat heel vaak aangesproken worden door mannen? Zoals ze in België vrouwen kunnen nafluiten, doen ze dit hier met zoengeluiden. Heel vreemd en ongepast. Woorden als 'poppetje' en 'schatje' of 'wat doe je vanavond? Mag ik mee' horen we hier dagelijks. Geloof me, de zoengeluiden geraak je (vreemd genoeg) gewoon. Meestal bedoelen ze er ook niks meer mee. Hen een vriendelijke blik toewerpen is soms beter dan ze te negeren, heb ik al ondervonden! … de ouders van een pasgeborene een feest geven voor hun vrienden en familie waarbij hun kindje traditioneel gewijs wordt kaalgeschoren? Dit omdat ze beweren dat het haar van het baby'tje vuil en onrein is wanneer het uit de moeder komt. … de Surinamers bijna elke zin afsluiten met de woorden 'ja toch?'. Heel gek, alsof ze telkens bevestiging willen wanneer ze iets tegen je zeggen. Voor je het weet ga je de woorden overnemen! ;) … wij één van de enige studenten zijn die warm water ter beschikking hebben in ons huisje? Hier in Suriname wassen de mensen zich met koud water. Ze vinden het raar dat wij ons met warm water willen wassen. Al neem ik hier af en toe eens een koude douche ter verfrissing, ik ben blij met ons warm water! … ik dagelijks mensen zie rondlopen met een vogelkooi onder hun arm? Ik heb tot op vandaag nog steeds niet uitgevogeld (hihi woordmopje) waarom ze dit doen. Zoals wij in België met onze hond gaan wandelen, gaan ze hier met hun vogels gaan wandelen... … ik wil afsluiten met een mooie quote die het leven in Suriname samenvat? 'In Suriname dragen de mensen geen horloge, maar hebben ze wel tijd'. We zitten over de helft. Dag 46 ondertussen. De dagen worden sneller gevuld en ik merk dat de zaken voor school (zoals deze blog) soms op de achtergrond komen. Foei!
Bij deze een korte samenvatting van vorige week... Op maandag was er een feestdag dus hoefden we niet naar school. Dinsdag was er een snoeppauze voorzien voor de leerlingen tussen 10 uur en 11 uur. De leerlingen hadden de keuze tussen bami, frieten met worst, telo, rijst, popcorn, frisdrank en nog zoveel meer (jawel, om 10u 's ochtends). Op dinsdag en donderdag sloot de school telkens om 12 uur. De reden daarvan is niet gekend, maar bij deze wil dit wel zeggen dat we een korte week achter de rug hebben. Ik ben heel blij om te kunnen zeggen dat we op dit moment echt wel al deel uitmaken van het schoolteam. We worden betrokken bij gesprekken en er zijn enkele leerkrachten die ook bij ons om raad komen vragen. Zo vroeg de juf uit klas 4A deze week tips om het kloklezen nog beter onder de knie te krijgen, want de repetitie (= toets) was blijkbaar ondermaats bij ¾ van de klas. Ik gaf aan dat voldoende herhaling belangrijk is. Elke ochtend en middag eventjes de klok erbij betrekken en gewoon het uur bv goed zetten, zou al een grote hulp kunnen zijn voor de leerlingen. Je merkt dat de leerkrachten ons wel dankbaar zijn voor de tips die we hen kunnen geven. Onder de leerkrachten waren er onlangs heel wat jarigen. Zij brachten lekkers mee (zoals bami of telo) en ook wij kregen een portie toegediend tijdens het lesgeven. Heel fijn gevoel! Mijn welbevinden is gedurende deze stage ondertussen wel gegroeid. Ik had in het begin moeite met de aanpak van lesgeven, maar dit went wel. Het feit dat de leerkrachten ons hier op school ook thuis laten voelen en ons niet echt zien als 'stagiaires', doet hier veel aan. De momenten waarop ik deze week alleen voor de klas stond, vielen reuzegoed mee. Ik had de leerlingen in de hand en had het gevoel dat ik me echt kon bezighouden met het lesgeven. De leerlingen zijn ook opener geworden en het gaat vlotter om een gesprek met de leerlingen aan te gaan. Wanneer een leerling met iets zit, kan ik rapper tot die persoon doordringen. Het vertrouwen groeit duidelijk langs beide kanten, wat uiteraard belangrijk is. (kleine toevoeging: ik spreek hier vooral over het eerste en tweede leerjaar) Tijdens de lessen probeer ik vooral het activiteitsprincipe toe te passen en ik merk dat dit duidelijk effect heeft op de leerlingen. Je voelt dat veel werkvormen/spelvormen nieuw zijn voor hen, maar op die manier kan ik meer tot hen doordringen. De leerlingen zijn levendiger en antwoorden graag, wat vorige weken net het omgekeerde was. Na de les tijd maken voor een liedje of een ander klein muzisch tussendoortje heeft zichtbaar effect. De leerlingen onthouden deze momenten waardoor we tijdens de pauzes meer en meer de vraag krijgen van leerlingen of we die dag nog bij hen zullen lesgeven. Dit levert niet alleen de leerlingen maar ook mij een heel positief gevoel op. Ik voel dat we de juiste richting opgaan in deze uitdagende maar leerrijke stage, al hebben we nog een hele weg af te leggen met hen... We kregen deze week (voor de verandering) opnieuw enkele keren te horen dat er een klasleerkracht afwezig was en dat wij de klas mochten overnemen. Met alle plezier zou je denken, maar toch vooral met een bang hartje. Het derde leerjaar hebben we nog steeds niet in de hand en wanneer de klasleerkracht niet aanwezig is, wordt het nog lastiger voor ons. Jawel, we stonden er alleen voor in het derde...
Ik dacht eerder nog nooit na over het feit dat wij overwegend rekenlessen geven, dit in functie voor onze bachelorproef. 1x in de week geven wij een les zang en handenarbeid in klas 3A. Ik merkte wel al op dat het tijdens deze lessen vaak minder moeilijk is om de aandacht van de leerlingen vast te houden. Zoals ik eerder al eens vermeldde, probeerde ik ook al eens het volgende uit: wanneer de leerlingen niet luisterden, begon ik in mijn handen te klappen, dit tot alle leerlingen met me meededen. Ze kregen een glimlach op hun gezicht en wanneer ik vroeg om stil te worden, gebeurde dit meteen. Helaas werkte dit trucje maar enkele keren, maar het gaf wel aan dat dit beter werkte dan over de leerlingen heen te roepen. Vrijdag vroeg ik of ik een les handenarbeid mocht geven in klas 3A. Ik was benieuwd. Normaal gezien geven we in deze klas enkel rekenen. Helaas was de klasleerkracht opnieuw afwezig, dus Joke en ik stonden er opnieuw alleen voor. Gelukkig verliep deze les veel vlotter dan de vele rekenlessen die we tot nu toe gaven. Er werd geluisterd en rustig gewerkt. De kinderen liepen amper rond. Een héérlijk gevoel. Zeker omdat we er alleen voor stonden! Wat me opvalt is dat vele leerkrachten er ook mee dreigen een rekenles te geven wanneer ze niet luisteren bij een muzische les. De leerkrachten geven zo zelf aan dat rekenen niet leuk is, wat ik helemaal onterecht vind uiteraard! Ik denk dat het de komende weken belangrijk wordt om aan de rekenlessen een muzische toets toe te voegen. Op die manier zullen we misschien meer controle krijgen over het klasgebeuren! We zullen zien... Een kleine toevoeging: Vandaag bezochten we de Paramaribo zoo! De enige dierentuin hier aanwezig, die op zich ook niet zo heel veel voorstelt. Het was het bezoek wel waard, want we konden de jaguar spotten die we in de jungle helaas niet konden bewonderen. De ara en toekan zagen we dan weer eens van dichtbij. Een verrekijker hadden we deze keer niet nodig! Kijk gerust eens tussen de foto's! Wij gingen op een dagtrip die georganiseerd werd door een lokale inwoner. Van plantages tot kaaimannen en zeeschildpadden. We zagen het allemaal!
Vorige week vond een heuse meet & great plaats, die georganiseerd werd voor alle Vlaamse en Nederlandse studenten die hier in Suriname vertoeven. Hét ideale moment om mensen te leren kennen. We botsten er op een groepje studenten waaronder 2 diëtistes, 2 leerkrachten secundair en 2 kleuterjuffen. Verder waren er net als ons een paar die studeren voor leerkracht lager onderwijs. Een toffe bende van 10 (Vlamingen)! Wij hielden contact en spraken vervolgens af om op dagtrip te gaan. Suzanne, een meid uit Nederland, vervoegde onze groep. Om 10 uur vertrok onze trip richting een eerste plantage, gelegen in Maliënburg. Op die plaats werd vroeger rum gemaakt. We zagen de fabriek (of eerder gezegd de ruïnes) en kregen de bijpassende verhalen te horen. Hierna gingen we de boot op, op weg naar een volgende plantage. Het is zo dat alle plantages van elkaar gescheiden zijn met sluizen. Op die manier zagen we meteen wanneer we ons op een volgende plantage bevonden. Om bij de plantage te komen die we als tweede zouden bezoeken, moesten we een uurtje varen op de grote Surinamerivier. Gelukkig hadden we een dak boven ons hoofd, want de zon brandde hard! We hadden onderweg ook het geluk om enkele dolfijnen te spotten. Helaas is dit niet zoals in de films, dus meer dan een vin of de rug van een dolfijn zagen we niet. De foto's uit de boekskes heb ik dus niet zelf kunnen nemen helaas. Aangekomen bij de tweede plantage kregen we een kokosnoot of een ijsje aangeboden. Ik koos voor het tweede uiteraard! Vervolgens kregen we de kans om een kaaiman vast te nemen (uiteraard een kleintje) en een paar schildpadden te bewonderen. Stiekem toch leuk om dit te kunnen afvinken van mijn lijstje! Raar maar waar zag ik hier in Suriname ook voor het eerst kleine katjes. Het valt me op dat er hier in Paramaribo bijzonder weinig katten rondlopen. Straathonden daarentegen zijn overal vertegenwoordigd. Na afscheid genomen te hebben van de kaaiman, vertrokken we richting Frederiksdorp. Een andere plantage waar we een hele uitleg en rondleiding kregen van een gids ter plaatse. Een dorpje waar je als toerist ook de kans hebt om te verblijven in een prachtig gerenoveerd huisje. We mochten ze vanbinnen bewonderen en ik geef toe dat ik er ook graag eens zou logeren. Op de terugweg naar de boot zagen we ook een boa constrictor op een plant liggen. Weliswaar nog een heel kleintje. Misschien maar goed ook, want deze wurgslangen kunnen tot 4 meter lang worden! Dan kom ik ze eerlijk gezegd liever niet tegen... Goed, het was tijd om terug in de boot te klimmen en verder te varen. Er stond namelijk nog één grote missie op de planning: zeeschildpadden spotten! We kwamen aan op het strand en kregen de tijd om even te zwemmen. Vervolgens aten we ons avondmaal op in de boot en was het wachten. Wachten.. wachten.. wachten op de komst van de zeeschildpadden. Het seizoen is namelijk begonnen waarbij de zeeschildpadden 's avonds aan land komen en eieren leggen. Een zeeschildpad kan tot 300 eieren leggen en doet dit elk jaar opnieuw. Rond 20u gingen we op het strand zitten. Onze lokale gids zou ons komen halen wanneer er een zeeschildpad tevoorschijn zou komen. Om 22u was het zover. Er was een zeeschildpad het land opgekropen om even verderop een put te graven (van 80cm!) voor de eieren. De sporen in het zand waren gigantisch. Het leek echt alsof er een quad het strand op was gereden, maar niets was minder waar. Per twee mochten we de schildpad van dichterbij gaan bekijken. Een leuk weetje: een schildpad graaft met haar achterpoten. Gek toch? Ik hoor jullie ondertussen ook al denken 'ik wil de foto's zien', maar ik moet jullie teleurstellen. Het was op dat moment al donker en je mag niet schijnen met een lamp of je jaagt de zeeschildpadden weg. Rood licht kan geen kwaad voor hen, dus je zal een foto terugvinden waarop een zeeschildpad te zien is wanneer je goed kijkt. Jammer maar helaas zat het geluk ons (en de zeeschildpad) niet helemaal mee. De schildpad was namelijk op een stuk hout gestoten en kon dus niet verder graven. Elke keer opnieuw sloeg ze met haar achterpoot tegen het hout, in de hoop dieper te geraken. Zowel frustrerend voor haar als voor ons. Ondertussen was het 23u30 en had ze haar eieren nog altijd niet gelegd. Hier stopte het dan ook voor ons. Dit kon nog uren duren. Geen eieren, maar de zeeschildpad kunnen we toch van ons lijstje schrappen! Na een uurtje varen met de boot en een half uur durende autorit, werden we om 2u mooi terug thuis afgezet. Ik had een geweldige dag achter de rug met een fantastische groep meiden! Zéker voor herhaling vatbaar! Een bericht met een beetje vertraging aangezien het internet niet wilde meewerken de laatste dagen. Beter laat dan nooit zegt men dan!
Deze week voerden we voor het eerst een beloningssysteem in in het derde leerjaar. Het is namelijk zo dat we het nog steeds moeilijk hebben om de controle over de leerlingen te bewaren in deze 2 klassen. Ik hou wel steeds in mijn achterhoofd dat ik lesgeef aan kinderen met een Creoolse afkomst die in een achtergestelde wijk wonen. Het is dus ergens 'normaal' dat deze kinderen zich wilder gedragen en moeilijker gehoorzamen. Dat neemt natuurlijk niet weg dat er op school nog altijd geluisterd moet worden naar de leerkracht en dat ze hun taken op een goede manier moeten volbrengen. Vandaar bedachten we voor hen een beloningssysteem, zodat we op die manier de kinderen ook kunnen motiveren om goed mee te werken in de klas. We maakten kaartjes met 4 hokjes op. Elke leerling kreeg op maandag zo'n kaartje dat we aan hun lessenaar kleefden. De bedoeling was om ervoor te zorgen dat hun kaartje op het einde van de week vol was. Telkens wanneer ze iets goed deden (zoals de oefening maken of direct stil zijn of gewoonweg doen wat wij vragen) dan kregen ze van ons een smiley in een vakje. Wanneer op het einde van de week 3/4 van de klas een volle kaart had, kregen ze met de volledige klas een beloning. Dit kan gaan van een (educatieve) film tot 10 minuutjes langer pauze of het aanleren van een liedje/dansje. Uiteraard bespraken we dit op voorhand met de klasleerkrachten en de directie, die dit allemaal goedkeurden. De leerlingen waren enthousiast omtrent het beloningssysteem en werkten op maandag goed mee. Ik had meteen het gevoel dat dit wel eens zou kunnen werken. Helaas kwamen we de volgende dag terug de klas in en merkten we met diepe teleurstelling op dat er maar vier kaartjes meer op de bank kleefden in een klas van dertig leerlingen. Het was de klasleerkracht bovendien nog niet opgevallen, wat ik wel ik vraag stel. Ik stelde haar de vraag waarom de leerlingen dit weggehaald hadden, maar een duidelijk antwoord kwam er niet. Heel jammer want de klasleerkracht zelf gaf eerder al aan dat ze zich schaamde voor haar rumoerige klas en zelf soms echt niet weet hoe ze dit kan aanpakken. Dit zou dus ook voor haar een grote hulp kunnen zijn! Jammer genoeg betekende dit dus dat ons beloningssysteem niet langer actief was... Maar goed. We laten de moed niet zakken. Ook de directrice gaf aan dat dit echt wel tijd nodig heeft. Zo deden de stagiaires die er vorig jaar waren er ook een hele poos over. Al zitten we hier ondertussen wel al een maand... Volgende week een tweede poging. Mét de nodige afspraken op voorhand! Oh, nog een leuk weetje: een tijdje geleden maakten we klokjes voor de school, zodat de lessen rond kloklezen voor de leerlingen interactiever zouden worden. Wanneer zo'n lessen aanschouwelijk worden gemaakt en de leerlingen de oefeningen ook effectief kunnen DOEN, zijn ze er veel sneller mee weg. Deze week merkten we op dat het vierde leerjaar ondertussen een les handenarbeid achter de rug heeft. Elke leerling heeft zijn eigen persoonlijk versierde klokje gemaakt om mee aan de slag te gaan. Zalig! Morgen staat alweer een heuse daguitstap op de planning! Verhalen & foto's volgen nog! We hebben een rustige schoolweek achter de rug. Dinsdag was het namelijk Chinees Nieuwjaar, een feestdag in Suriname, wat dus ook betekende dat we niet naar school hoefden die dag!
Op maandag gingen we op gesprek bij de directrice. Dit initiatief kwam van ons uit, aangezien we met enkele strubbelingen zitten. We merkten de voorbije weken sterk op dat het niveau van rekenen bij de leerlingen van het derde bijzonder laag is. Getalbegrip is bij sommige leerlingen weinig of zelfs niet aanwezig. Ze kunnen de link moeilijk leggen tussen getal, symbool & hoeveelheid. Ik gaf hen de oefening 401 - 1 en dit duurde bij bepaalde kinderen enorm lang. Bijna niet te geloven, zeker als je weet dat het in deze lessen over oefeningen ging zoals 463 - 78. We begonnen met een positieve mindset aan deze les, en gebruikten alle trucjes die we zelf kenden om de oefeningen uit te leggen. Helaas kwamen we tot het besef dat dit totaal geen nut had. Hoe kan je hen een trucje leren om handig te leren rekenen, wanneer ook dat niet lukt. Bijvoorbeeld 23 + 9 + 7 -> het logische is hier om eerst 23 en 7 samen te nemen, want je weet dat dit samen 30 is. Op die manier wordt het heel eenvoudig om er die 9 nog bij op te tellen. Alleen is voor de leerlingen 27 + 8 evenveel werk als 27 + 3. Geen getalbegrip dus! Om terug te komen bij het begin: we gingen langs bij de directrice met de vraag of er de mogelijkheid was om van de schoolboeken af te wijken en terug te gaan naar de basis. Zonder het bezit van de basis van het rekenen is het namelijk onmogelijk om z'n grote sommen tot 1000 te maken. Op die manier kunnen we de leerlingen ook wat inzicht in het rekenen bijbrengen. Van haar kregen we alvast groen licht! Het moeilijke is nu om ook de klasleerkrachten te overtuigen. Dit gaat tot nu toe minder vlot. De leerkrachten zien het probleem op dit moment nog niet in, en ontkennen hard dat er problemen zijn. Ik citeer: 'Dat kan niet. U zal bij één van mijn zwakke leerlingen gekeken hebben, de anderen kunnen dit allemaal goed en hebben de methode onder de knie'. Jammer genoeg zag ik het goede antwoord bij 4 kinderen staan van de 28 toen aanwezig. Een moeilijke opgave voor ons, waar tot nu toe nog geen oplossing voor gevonden is. Wordt vervolgd... Op woensdag werd ons gevraagd om de twee kleuterklassen over te nemen. Er waren die dag namelijk heel wat leerkrachten ziek. 5 als ik me niet vergis. (ik durf uiteraard niet te denken dat de feestdag van de vorige dag er voor iets tussen zat) uiteindelijk kregen we er ook nog 6 leerlingen van het eerste leerjaar bij. We moesten de kleuters maar wat bezighouden met het zingen van liedjes en konden hen ook laten kleuren. De kinderen van het eerste moesten we maar wat sommen geven. Zo gezegd, zo gedaan en ik kan je verzekeren dat ik nog nooit zoveel kinderliedjes hebben gezongen als die dag. Maar goed, de kinderen vonden het fantastisch en gingen met een grote smile naar huis. Op donderdag werd van ons hetzelfde verwacht. Opnieuw de kleuters 'bezighouden'. De kinderen waren alleszins enthousiast om ons te zien en de liedjes waren ze nog niet vergeten. Extra voordeel hieraan verbonden was dat de school gedaan was om 12 uur :) Uiteraard hopen we volgende week wel opnieuw zelf les te kunnen geven. Zo hebben we namelijk het grootse plan om een beloningsysteem in te voeren in het derde leerjaar... |
AuteurSilke Van Gelderen Archieven |